مسجد مشتاق توست

مسجد مشتاق توست

سپاس از آن ذاتي است که مساجد را مکانی برای عبادت، آرامشی برای جانها، سکینه‌ای برای دلها، مرغزاری برای ذاکران، تجمع گاهی برای مسلمانان، منبری برای هدایت و ارشاد و جایی برای سرکوب فساد و گمراهی قرار داد. خداوند متعال می‌فرماید: «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ ﴿۳۶﴾‏ رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ ﴿۳۷﴾ لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَيَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ ﴿۳۸﴾» (نور: ۳۶- ۳۸). «در خانه‏ هايى كه خدا رخصت داده كه [قدر و منزلت] آنها رفعت‏ يابد و نامش در آنها ياد شود در آن [خانه]ها هر بامداد و شامگاه او را نيايش می كنند * مردانى كه تجارت و داد و ستدى آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زكات به خود مشغول نمی دارد و از روزى كه دلها و ديده‏ها در آن زير و رو می شود می هراساند. تا خداوند آنان را به بهترین اعمالی که انجام داده‌اند پاداش دهد، و از فضل خود بر پاداششان بیفزاید؛ و خداوند به هر کس بخواهد بی حساب روزی می‌دهد».

ای برادر بزرگوار!
ای کسی که به مسجد پشت می‌کنی… و اسارت خود را در حضور در گلستان مسجد می‌بینی… هر بار که کلمات اذان را می‌شنوی، اعراض و بی‌توجهی می‌کنی… و به گوشه ای می‌شتابی… و طنین اذان را که در گستره‌ي آسمان افکنده می‌شود «بشتابید به سوی نماز … بشتابید به سوی نماز...» تنها برای پندگیرندگان می‌دانی!! مسجد مشتاق توست… آرزوی حضور تو را دارد تا آبادش سازی… تا مایه‌ي خیر خود گردی… همچنان پنج بار در روز تو را می‌خواند… با ندایی که از خیر و برکت سرشار است… تا شاید دعوتش را اجابت کنی… و خلوتش را با خیر حضورت آباد سازی… «يَا قَوْمَنَا أَجِيبُواْ دَاعِيَ اللَّهِ وَ ءَامِنُواْ بِهِ يَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَ يُجِرْکُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۳۱﴾ وَمَن لَّا يُجِبْ دَاعِيَ اللَّهِ فَلَيْسَ بِمُعْجِزٍ فِي ألْأَرْضِ وَلَيْسَ لَهُ مِن دُونِهِ أَولِيَاءُ أُوْلَـئِکَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿۳۲﴾» (الأحقاف: ۳۱ و ۳۲(. «اى قوم ما! دعوت‏كننده‌ي خدا را پاسخ [مثبت] دهيد و به او ايمان آوريد تا [خدا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشايد و از عذابى پر درد پناهتان دهد * و كسى كه دعوت‏كننده‌ي خدا را اجابت نكند در زمين درمانده‏كننده [خدا] نيست و در برابر او دوستانى ندارد آنان در گمراهى آشكارى‏اند». برادر! ندایش را اجابت کن و هوس را پشت سر بگذار، و در گوشه‌ای از آن رحل اقامت بیفکن و به خود رجوع کن… صفای دلها در گرو آباد کردن آن است. هیچ سینه‌ای در گستره‌ي مسجد تنگ نمی‌شود. (هیچ کسی در آن ملول و دل آزرده نمی‌گردد) گلستان مسجد به نور هدایت درخشان است و هر بنده‌ي یکتاپرستی را مشمول رحمت خود می‌کند.

فضیلت رفتن به مسجد
برادر… اگر بدانی وقتی به مسجد نمی‌روی چه فضیلتی را از دست می‌دهی… از تأسف و حسرت انگشت به دهان می‌گزی… کسی که برای یاد خدا به خانه‌ي او می‌رود، ببین چه میوه‌های تازه‌ای از آن بر می‌چیند: اگر به تو بگویند که هرگاه به فلان جا بروی، جایزه‌ای دنیوی نصیبت می‌گردد… اگر هم دور باشد به سوی آنجا می‌شتابی و تلاش بسیاری می‌کنی تا بدانجا برسی… خودت را به زحمت می‌اندازی… بر ناتوانی‌ات غلبه می‌کنی… و همچون مبارزی که به میدان جنگ می‌شتابد، به سوی آنجا شتاب می‌کنی… حال که رفتن تو به مسجد آسانتر… و اجر و ثوابش بزرگتر و فراوان‌تر است چه می‌کنی؟!! بهتر نیست که کمر همت ببندی … و آماده و حاضر به یراق باشی؟ از ابوهریره رضی الله عنه نقل است که رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمود: هر که به مسجد رفت و آمد کند، به همان اندازه‌ای که رفت و آمد می‌کند خدا برای او در بهشت، منزلگاهی فراهم می‌کند. (روایت بخاری و مسلم). این پاداشی است که بالاتر از آن نیست … و ثوابی است که سزاوار تحسین است!
منزلگاهی جاودانه در بهشت‌های برین… اگر در زیبایی‌اش اندیشه کنی… و زینتش را به چشم ببینی… و منظره‌ي آن را نظاره کنی… و جلوه‌ي آن را به تماشا بنشینی… و از وسایل و اسباب… و جمال و نیکویی آن آگاه شوی، سخت متحیر و سرگشته خواهی شد!! و گرانبهاترین سرمایه‌های خود را برای رسیدن به آن صرف می‌کنی… رسیدن به آن دشوار نیست… بلکه یک رفت و یک آمد است… پیاده روی و گردش است… گامهای ثابتی است که برای آبادسازی خانه‌ي خدا… و برای درخواست زکات جان و صفای احساس… بوسیله ذکر و یاد خدا، بر می‌داری. واقعاً که بهترین رستگاری است… وقتی که مؤذن اذان می‌گوید: «بشتابید به سوی نماز، بشتابید به سوی رستگاری…» حتی اگر تنها رستگاری همان منزلگاه نیکو در بهشت برین باشد، باز هم رفتن به مسجد قابل توجه و اهتمام بود … چرا که نه؟ در حالیکه فضایل آن فراوان و فوایدش بی‌شمار است! برادر! اگر خواستی واقعاً زمان را غنیمت بشماری، بهترین زمان آن وقتی است که به سوی رستگاری می‌شتابی. نماز صبح را بخوان، خدا را صدا بزن و در تنگ غروب، شب زنده داری را غنیمت بشمار تا پاداش و حسنات حقیقی را نصیب بری و در بهشت برین الهی جای گیری.
هر قدمی که بر می‌داری، خدا به وسیله‌ي آن گناهانت را می‌ریزد و تو را به درجاتی بالا خواهد برد. رسول خدا صلی الله علیه و سلم در این زمینه می‌فرماید: هرگاه بنده‌ي مسلمان ـ یا مؤمن ـ وضو بگیرد و صورتش را بشوید، هر گناهی که با چشمان خود مرتکب شده باشد با آب یا آخرین قطره‌ي آب از صورتش خارج می‌شود، و هرگاه دستانش را بشوید، هر گناهی را که با دستانش انجام داده باشد، با آب یا آخرین قطره‌ي آب، از دستانش خارج می‌شود، تا آنکه از گناه پاک گردد. (روایت مسلم). هرگاه به مسجد می‌روی، گامهایت را کوتاه کن تا با این گامها، گناهانت آمرزیده شوند. بسوی مسجد قدم بر می‌داری در حالیکه مایه‌ي تقرب تو به خداست و جایگاه تو را به درجات تقوی و بهشت بالا می‌برد. از اینجا درمی‌یابیم پاداش از جنس عمل است … و هر چه گام بر داری، به فضل و جود خدا امیدوار خواهی شد … چرا که خداوند سبحان، گامهای تو را مایه‌ي پوشاندن گناه‌هایت قرار می‌دهد تا با آمرزش آنها به امید خود دست یابی و از رستگاران باشی.
این مایه‌ی خسران و بی‌توجهی … و حسرت بزرگی است … که مسلمان ندای رستگاری را که او را صدا می‌زند بشنود … و از عظمت و والایی گام برداشتن خود … و از ثواب و خشنودی خدا در صورتی به سویش بیاید خبر داشته باشد … سپس از آن روی بگرداند و دنباله رو هوس خویش شود … این عبادت آشکاری … در لحظات اندکی است … که نه مایه‌ي زیان در معامله‌ای می‌شود و نه لذتی را از بین می‌برد … بلکه خود، لحظاتی است مملو از لذت و سعادت! چه زیانکار کسی که این لحظات را به متاع اندکی بفروشد … و از آنها روی گردان شود … و در خانه خود سرگرم … یا به معاملات خود مشغول … یا در اتومبیل خود مسرور و خوشحال … یا در محرمات غرق … یا به دنبال تماشای فیلم و سریال … و یا رقص و آواز باشد …از پیامبرصلی الله علیه و سلم نقل است: هر که در خانه‌ي خود پاکی ورزد سپس به یکی از خانه‌های خدا رهسپار شود، تا یکی از واجبات خدا را به جای آورد، گامهایش یکی گناه را پاک می‌کند و دیگری مقام او را بالا می‌برد. (روایت مسلم). از عقبه بن عامر جهنی به نقل از پیامبر صلی الله علیه و سلم آمده که فرمود: هر که از خانه‌ي خود به سوی مسجد بیرون بیاید، دو فرشته با هر قدمی که بر می‌دارد ده حسنه برایش می‌نویسند … و کسی که در مسجد نشسته و منتظر نماز است مانند کسی است که به قنوت ایستاده و تا زمانیکه به خانه‌اش باز گردد، جزء نمازگزاران به شمار می‌آید.
پس ای برادر! در این فضل بزرگ پروردگار تأمل کن … نشستن در گوشه‌ای از خانه‌ي خدا معادل ثواب نماز است که البته آن نشستن، موجب اطمینان، آرامش، راحتی، خشوع، سکینه و شادابی جان می‌گردد! کجاست کسی که به دنبال آبادسازی خانه‌های خدا نیست … و عاطل و باطل در خانه‌ي خود می‌نشیند تا زمانی که امام جماعت نزدیک است که نماز را تمام کند، او با سنگینی و سستی وارد مسجد می‌شود!! او کجا و این پاداش بزرگ کجا؟!! بلکه مؤمن هرگاه در مسجد می‌نشیند و انتظار نماز را می‌کشد، فرشتگان خدای رحمان بر او درود می‌فرستند و به جای او برایش طلب رحمت و مغفرت می‌کنند. کما اینکه رسول خدا صلی الله علیه و سلم در این باره فرموده: فرشتگان تا زمانی که هر یک از شما در مکانی که در آن نماز خوانده اید، هستید و تا وقتی که حدَثی از شما سر نزده، درود می‌فرستند و می‌گویند: پروردگارا! او را بیامرز، پروردگارا! بر او رحمت فرست. حضرت معاذ بن جبل رضی الله عنه می‌گوید: هر که تصور کند که تنها آن کسی که در مسجد به نماز ایستاده، در نماز به سر می‌برد، به درک لازم نرسیده است. حضرت سعید بن مسیب رضی الله عنه می‌گوید: هر که در مسجد بنشیند با پروردگارش همنشینی می‌کند. پس برادر! سعی کن زود به مسجد بروی و حتی الإمکان در صف اول سمت راست امام یا پشت سرش یا در نزدیکترین مکان به او بایستی چرا که نماز در نزدیکی امام، پاداش بزرگ و اثر شگفتی بر نمازگزار دارد! از حضرت ابوهریره رضی الله عنه نقل است که رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمود: «اگر مردم می‌دانستند که ندا سردادن و صف اول چقدر فضیلت دارد، سپس به درک این فضیلت نایل نیایند جز آنکه براي بدست آوردن آن قرعه بیاندازند، بی‌شک قرعه می‌انداختند». (متفق علیه)

ثواب نماز جماعت
ثواب نماز جماعت بر هیج کسی پوشیده نیست. رسول خدا صلی الله علیه و سلم می‌فرماید: «نماز جماعت بیست و هفت مرتبه از نماز فرادی برتر است». (روایت بخاری و مسلم) نمی‌دانم چگونه مسلمانی در این خیر فراوان کوتاهی می‌کند و خانه اش را ترجیح می‌دهد و در آن نماز می‌خواند، گویی آن مقداری که برای رهایی از دوزخ و ورود به بهشت لازم است برای خود تضمین کرده است. پس ای برادر! مبادا خودت را به اشتباه بیندازی و از این پاداش بزرگ محروم بمانی و نکند تحت تأثیر کسی قرار بگیری که ایمانش ضعیف و دین داری اش سست است و خانه‌ي خود را بر خانه‌ي خدا و هوای نفس را بر اوامر الهی ترجیح می‌دهد. از حضرت ابوهریره رضی الله عنه نقل است که رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمود: «هیچ نمازی برای منافقان، سنگین‌تر از نماز صبح و عشاء نیست. اگر می‌دانستند که این دو چقدر فضیلت دارند، و لو سینه خیز به سوی آنها می‌آمدند». (روایت بخاری و مسلم) در صفات منافقان اندیشه کن، نشانه‌ي آنها این است که نسبت به ادای نماز صبح و نماز عشاء سرسنگین هستند … پس مؤمن چگونه برای خود راضی می‌شود که یکی از صفات نفاق را کسب کند؟!! و خود را از پاداش بزرگ محروم سازد. رسول خدا صلی الله علیه و سلم می‌فرماید: «هر که نماز عشاء را به جماعت بخواند، حکم احیای یک نیمه شب و هر که نماز عشاء و نماز صبح را به جماعت بخواند، حکم احیای یک شب کامل را خواهد داشت». (روایت ترمذی). بسیاری از جوانان از رفتن به مسجد، به خاطر ناتوانی یا دوری مسجد و از این قبیل بهانه‌ها عذر می‌آورند … حال اگر به یک مسابقه ورزشی یا خوشگذاراني در بیابان! دعوت شوند، همچون یک سوار جنگجو عازم آن خواهند شد. حضرت ابن ام مکتوب رضی الله عنه مؤذن، از رسول خدا صلی الله علیه و سلم به خاطر سختی راه منتهی به مسجد سؤال می‌کند و از حضرت می‌خواهد که او را معذور دارد و می‌گوید: ای رسول خدا صلی الله علیه و سلم! راه مدینه مملوء از حشرات موذی و جانوران درنده است. رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمود: هر گاه اذان را شنیدی «بشتاب به سوی نماز، بشتاب به سوی رستگاری» به سوی مسجد رهسپار شو.
دیگر اینکه حضور در نماز جماعت از عوامل تقویت ایمان و سرکوبی شیطان است. از حضرت ابودرداء رضی الله عنه نقل است: از رسول خدا صلی الله علیه و سلم شنیدم که می‌فرمود: «هیچ سه نفری در روستا یا بیابانی وجود ندارد که در میان آنها نماز اقامه نشود، جز آنکه شیطان بر آنها مستولی شده است. پس بر شما باد خواندن نماز به جماعت چرا که گرگ تنها گوسفندان دور افتاده را می‌درد». از ابوسعید رضی الله عنه نقل است که رسول خدا صلی الله علیه و سلم فرمود: «هر گاه دیدید که کسی به مساجد عادت پیدا کرده، گواه ایمان او باشید. خدای عزّ وجل می‌فرماید: «إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ ءَامَنَ بِـاللَّهِ وَألْيَوْمِ ألْأخِرِ»(توبه ۱۸)«تنها کسانی که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند، مساجد خدا را آباد می‌کند». پس خوشا به حال کسی که دلش را به مساجد پیوند زده … و آنها را نور چشم خود قرار داده … از آنها آرامش طلب می‌کند … و در آنها به دنیال طمأنینه و آسایش است … و از فتنه‌ها و خواهش‌های دنیوی به آن پناه می‌برد … به تلاوت قرآن مشغول می‌شود … از عذاب ترس دارد … و از حساب و کتاب خائف است … مراقب امور اخروی خود هست و به رحمت پروردگارش امید می‌بندد! مسلمان نباید خود را به اشتباه بیندازد و با بهانه‌های واهی خود را فریب دهد … چرا که او به تنهایی در برابر خدا خواهد ایستاد، و به اطراف خود نگاه می‌کند ولی جز آنچه را که از پیش فرستاده نمی‌یابد!! پس برادر بزرگوار! مراقب باش که مرگ تو را غافلگیر می‌کند … و همه چیز از دستت می‌رود … در حالی که تو از مساجد رویگردان بودی … به سرگرمی‌ها روی می‌آوردی … در نمازها کوتاهی می‌کردی … گاهی نماز می‌خواندی و گاهی منحرف می‌شدی … خداوند من و شما را در آنچه موجب محبت و خشنودی اوست توفیق دهد و ما را از آبادگران خانه‌ي خود گرداند. آمین

منبع: وبسایت شمسیه